Als bruggetje naar de spijsvertering bespreek ik ook nog de hongerhormonen: ghreline en leptine. Hierover geen video maar wel twee afbeeldingen om uit te leggen hoe het werkt. De uitgebreidere uitleg staat in de tekst om te downloaden op Fysiek 17 en 17a.

Het grote probleem hier is leptineresistentie. Met Protocol F17-17a kun je dit uittesten en behandelen. Natuurlijk is er een verband met de rest van het hormonale stelsel want alles in het lichaam is op een prachtige manier verbonden met elkaar.

Als je op de plaatjes klikt, dan kun je ze downloaden, ze staan ook op protocol F17a.

Als we een tijdje niet gegeten hebben en de maag leeg is, dan scheidt de maagwand ghreline af. Dit geeft een seintje aan de hersenen die zorgen dat we trek krijgen en gaan eten. Als bij dat eten koolhydraten zitten, zal de alvleesklier (eilandjes van Langerhans, zie Hypoglycemie) insuline aanmaken om de overtollige suiker op te slaan in o.a. de spieren. Hersenen en lever krijgen hierop een terugkoppeling.

De witte vetcellen zullen daarop leptine aanmaken die de hersenen een seintje geven dat er voldoende gegeten is en die zorgen weer voor een voldaan gevoel. Een prachtig systeem, ware het niet dat wij te veel eten, emotie-eten, er te veel troep in ons eten zit waardoor we blijven eten, enzovoort. De receptoren in de hersenen krijgen veel te vaak een seintje om een voldaan gevoel te geven en raken resistent tegen de leptine.

Test met de vragen hieronder of je de lesstof hebt begrepen; je mag al je materiaal erbij houden zodat je de antwoorden kunt opzoeken. Zo leer je je map goed kennen. Je doet dit alleen voor jezelf. Niemand anders dan jij krijgt de resultaten te zien!

Hiermee sluiten we het gedeelte over hormonale balans af. In de volgende les gaan we aan de slag met de spijsvertering in al zijn facetten.

Hongerhormonen